Zon, Zee en… Liatiko. Kreta op haar best!
Oogsten in de zon op Kreta
Bij Diamantakis.
Kretense Wijnontdekkingen: Een Verrassende Proeverij
Hé wijnliefhebbers! Sara hier, en vandaag neem ik jullie mee op een bijzonder avontuur: het proeven van wijnen uit het zonnige Kreta! Het eiland doet ons altijd toch een beetje denken aan die examenreis naar Chersonissos maar het eiland is natuurlijk meer dan dat! Op verzoek van de Nederlandse importeur hebben we onze kelnersmessen losgelaten op drie pareltjes: de Diamantopetra white, Diamantopetra rosé en de Idaia Gi.
Eerst wat achtergrondinformatie: Diamantakis is een familiewijngaard, opgericht in 2007, met zo'n 15 hectare aan druivenstokken. De wijngaarden liggen op ongeveer 500 meter hoogte en produceren wijnen met een pittig alcoholpercentage. Griekse wijnen? Daar hebben we wel ervaring mee. Maar Kreta? Dat was even graven in ons geheugen!
We besloten de rosé als eerste aan te pakken, gevolgd door de witte. Waarom? De rosé beloofde een frisse stijl, terwijl de witte wat houtrijping had genoten. Om het feestje compleet te maken, stookten we de kamado op. Want laten we eerlijk zijn: wijn zonder hapje is als een Champagne zonder bubbels!
Rosé van Liatiko.
Even voor de duidelijkheid, Liatiko is de druif en niet de naam van de wijnmaker. Deze druif staat bekend als een beetje een lastpak en groeit uitsluitend op Kreta. Na 2 tot 3 uur schilcontact (ja, we lezen etiketten) heeft de wijn al voldoende kleur en aroma’s opgepakt en dat was te merken. Gelijk knalde het glas open met aroma's van kersen en aardbeien. BAM! Die hadden we niet aan zien komen. Een zeer aromatisch druifje dus. De fruitige toon was wel zo sterk (wel aangenaam) dat andere meer kruidige aroma’s moeilijk te ontdekken zijn.
Bij de eerste slok vielen onze monden open van verbazing. Hallo, dat is dik sap! Onze monden werden gevuld met een volle, rijke, bijna mollige rosé. De aardbei deed een vrolijk dansje op onze tong, en ergens verstopte zich een vleugje kruidigheid. De zuren? On point! En die afdronk? Die bleef maar doorgaan!
We combineerden de wijn met mini-tosti's van brioche, taleggio, verse vijg en 15 jaar oude balsamico. Eerst dachten we dat de taleggio misschien wat te heftig zou zijn, maar deze rosé kon het hebben. Sterker nog, we gooiden nog een extra ronde tosti's op de grill!
Let op, rosé-fanaten: dit is niet zo'n wijn waar je 2,5 fles van achteroverslaat aan het zwembad. Nee, dit is de rosé die je opentrekt als de BBQ aangaat en je iets zoekt dat zelfs een stuk vlees aankan. Petje af, Diamantakis!
Diamantopetra White
Na zo'n rosé-ervaring waren onze verwachtingen torenhoog. We koelden de wijn tot een graad of 10-12, ondanks de 27 graden buiten. Met 80% Frans en 20% Amerikaans eikenhout (3 maanden gerijpt, 50% nieuw) verwachtten we een dikke jongen.
Maar wat schetste onze verbazing? In de neus was-ie ingetogen en kalm. Een vleugje vanille was wel te herkennen maar nog ver weg, wat witte bloemen, en de blend van Assyrtiko en Vidiano (een Kretenzische specialiteit) gaf wat citrus en meloen.
Bij het proeven? Elegantie! Strakke citrus en onrijpe abrikoos voerden de boventoon. Knisperend fris, maar eerlijk? Misschien nog een tikkeltje te jong. We konden de verleiding niet weerstaan om hardop te fantaseren over hoe deze beauty over een jaar of twee zou smaken.
We combineerden 'm met vijf bereidingen van zalm en komkommer. Bingo! Het vettige en zoute van de zalm maakte dat de zuren beter integreerden. Of raakten we er gewoon aan gewend? In ieder geval begonnen we plots tonen van amandel en meloen te ontdekken. Lekker hoor! Ook hier zien we dat de familie Diamantakis veel aandacht heeft voor de structuur van de wijn. Ondanks de frisheid is het namelijk een goed geconctreerde wijn met veel mondgevoel en een lange afdronk, volle punten daarvoor!
Idaia Gi.
Deze komt van een andere producent, Idaia Winery, gemaakt van de voor ons onbekende druiven Kotsifali en Mandilaria. Wat een ontdekking! Aan de ene kant koffie en chocola, aan de andere kant zuurtjes en donker fruit. De tannines begonnen zacht te worden, maar dat kon ook komen door het kalfswangetje dat net van de BBQ kwam. Het hout (8 maanden Frans eiken) is mooi verwerkt en komt subtiel terug in de wijn.
De Kotsifali is zo'n beetje de eigenzinnige rockster van Kreta. Deze druif heeft weinig kleur, tannine of zuur, maar zit wel hoog in de alcohol. Het is net die ene vriend die altijd als laatste op het feestje blijft hangen. Maar geen zorgen, want de slimme Kretenzers koppelen 'm aan de Mandilaria druif. En wat een match! De Mandilaria is diep donkerrood, fruitiger, en vol tannines en zuren. Samen vormen ze een dreamteam!
Oh, en dat kalfswangetje? Dat zwom in een wortelreductie volgens een recept van sterrenchef Onno Kokmeijer. Hij fluisterde het ons in tijdens de Nacht van de Wijn Amsterdam in april 2024. Mensen, onthoud dat recept, want wauw! De wijn hield prima stand ondanks het smaakgeweld van de saus.
Conclusie
De Grieken kunnen wijn maken, dat wisten we al. Maar Kreta? Die zetten zichzelf op de kaart met deze serie. Vooral de familie Diamantakis laat zien dat ze serieus bezig zijn om mee te spelen op het wereldtoneel.
Zin gekregen? Wij wel! Surf naar Filoswine.nl en bestel een doosje nu het nog kan.
Yamas!
Wijn uit Kreta
Diamantopetra white en Idaia Gi na hun harde werk naast de barbecue.
