Gaan we eindelijk voor kwaliteit?

De hoeveelheid hectare wijngaard blijft ook dit jaar weer toenemen. Maar toch is er ein-de-lijk een relatieve afname in de productie van wijn van zo’n zestienduizend hectoliter en daar moeten we blij mee zijn! Nou ja, voor een deel dan. Deze daling heeft namelijk twee belangrijke oorzaken: Ten eerste is het natuurlijk moeder natuur die dit jaar het een en anders heeft verwoest. Zo laten we natuurlijk allemaal een traantje als we terugdenken aan de hagelbuien die de Bourgogne in 2013 en 2016 heeft geteisterd waarbij sommige wijngaarden binnen een half uurtje van hun kostbare druiven werden ontdaan. Ook de extreme droogte in Italië in 2011 heeft voor zo’n lage wijnproductie gezorgd die voor het laatst in 1948 is gehaald. Ondanks dat wijnboeren hier de dupe van zijn en de wijnen er duurder van worden, geeft het wijn in z’n algemeen een eerlijk en puur randje dat we afhankelijk zijn van regen of zon.

De andere reden dat er een afname in de wijnproductie is dat we er ein-de-lijk achter zijn gekomen dat het toch fijner is om één fles mooie wijn te drinken dan twee flessen slechte wijn. Het heeft even mogen duren… In ieder geval is de vraag naar kwalitatieve wijn toegenomen en we zijn ook bereid om hier een euro of twee meer voor neer te leggen. Zou het iets met een of andere crisis te maken hebben of zouden we met z’n allen ein-de-lijk een beetje smaak in onze mondjes krijgen? 

Dit betekent nog niet dat de machinaal geoogste en in honderdmiljoenmiljard liter grote vaten geproduceerde bulkwijn verleden tijd is. Dit beslaat namelijk nog steeds meer dan de helft van de totale wijnproductie ter wereld. Volgende week schrijf ik over welke druiven op deze schaal worden verbouwd, welke niet en wat de reden daarvan is. Waarom? Omdat jij echt niet kan raden welke wijndruif op dit moment het meeste verbouwd wordt.

Denk jij wel te weten wat de meest aangeplante wijndruif is ter wereld?